Najbardziej odczuwalną dla polskich pacjentów wadą leczenia z zastosowaniem wszczepów śródkostnych jest jego koszt, który czasami bywa wielokrotnie większy niż w przypadku leczenia z zastosowaniem protez konwencjonalnych.
Należy jednak zawsze pamiętać o kosztach biologicznych leczenia. Mam tutaj na myśli na przykład szlifowanie sąsiednich zębów w celu osadzenia na nich koron konwencjonalnego mostu i w związku z tym większą podatność wspomnianych zębów na próchnicę.
Z drugiej strony nie u każdego pacjenta będzie możliwe zastosowanie wszczepów ze względu na konieczność wykonania procedury chirurgicznej. Dodatkowo minusem może być konieczność augmentacji kości (dodania kości) w miejscach, gdzie jest jej za mało, co dodatkowo wydłuża czas leczenia i podnosi jego koszt. Na koszt leczenia ma również wpływ ewentualna konieczność zastosowania dodatkowego sprzętu, jak również wysokospecjalistyczne umiejętności chirurgiczne, protetyczne i periodontologiczne lekarzy.
Pacjenci słusznie mają duże oczekiwania względem estetyki i jakości odbudowy protetycznej i dziąsła wokół implantu. Jednak zawsze należy wziąć pod uwagę trudne warunki leczenia, które częstą idą w parze z odbudową uzębienia z użyciem implantów. Dlatego tak ważna jest komunikacja w relacji lekarz–pacjent, aby oczekiwania wobec efektów leczenie były realne i miały ścisły związek z warunkami panującymi w jamie ustnej.
Najważniejszym celem leczenia z zastosowaniem implantu jest odtworzenie funkcji i ciągłości łuku zębowego, przy okazji unikając zniszczenia zębów sąsiadujących z luką (co miałoby miejsce w przypadku szlifowania zębów sąsiednich pod most).
Może się okazać, że w przypadku niektórych, bardziej skomplikowanych prac, higiena jamy ustnej będzie bardzo wymagająca dla pacjenta i brak jej należytego zachowania może się skończyć utratą wszczepu.
Odbudowy zębów z zastosowaniem wszczepów śródkostnych nie są również metodą leczenia dla osób niecierpliwych. Okres takiego leczenia jest najczęściej dużo dłuższy niż w przypadku zastosowania protez konwencjonalnych.